In de morgens van donderdag 10 en 17 april 2025 herdacht een zestigtal achtste klassers de bijna twaalfhonderd gijzelaars en ruim éénendertighonderd gevangenen die in de Tweede Wereldoorlog in het voormalige groot-seminarie Haarendael geïnterneerd waren. Onze vrijwilligers Kees Stovers en Cees van Roessel ontvingen de leerlingen in de ontvangstzaal van het oude (voormalige) Haarense gemeentehuis aan het Mgr. Bekkersplein, waar we als Stichting Gedenkplaats Kamp Haaren momenteel gevestigd zijn. De eerste gaf de twee groepen van dertig leerlingen van De Hasselbraam (op 10 april) en De Klimop (17 april) een presentatie, waarin hij onder andere vertelde hij over de leefomstandigheden van de gijzelaars en gevangenen in het kamp en hoe en waarom het belangrijk is te ‘herdenken’. Ook liet hij de achtste klassers oude en recente foto’s van het in augustus 2019 uitgebrande gebouw zien.
De Hasselbramers vertrokken na de presentatie. Zij sloten op de 17e april weer aan bij de bloemen- en kranslegging bij De Poort der Zuchten, die aan de rijksweg N65 aan het begin van de toegangsweg naar Haarendael staat.

Daar vertelde Cees van Roessel nog meer over de omstandigheden waaronder de ruim vierduizend gijzelaars en gevangenen opgesloten zaten, en dat ze in de jaren 1941-1944, om binnen te komen, allemaal onder deze Poort der Zuchten doorgekomen waren. Ook vertelde hij over twee in 1943 gevangen gezette jonge verzetsvrouwen, die in cellen naast elkaar opgesloten waren Rie Verbraeken (later werd zij meer bekend onder de naam Marie Blommaart-Verbraeken) en haar vriendin, de vierentwintigjarige, Nel van den Bergh. De laatste zwaaide op 13 februari 1944 spontaan door het raam van haar cel naar iemand die buiten stond en werd toen, vermoedelijk door een Nederlandse
SS-er, door de ruit, van buitenaf, doodgeschoten. Dat dit gebeurde vonden de Duitse bewakers heel normaal, immers door het raam naar buiten kijken en zwaaien was door de kampcommandant verboden.
Bij de herdenkingsplechtigheid bij de Poort droeg Sanne Willems, één van de leerlingen van De Hasselbraam, een prachtig, zelfgeschreven gedicht met de titel Vrij van leed en verdriet voor. Het zette iedereen tot nadenken aan. De tekst hiervan is:
Vrij van leed en verdriet
Wij zijn vrij
Dat is fijn
Maar dat waren we niet
Dat bracht ons verdriet
Er zijn veel doden gevallen
Mensen die vochten
Voor onze vrijheid
Er waren kampen
Verschrikkelijke kampen
Met muren en soldaten
Nu hebben we geen muren
Geen soldaten om ons heen
En zijn we vrij
Vrij van oorlog
Van leed
En verdriet
Vergeet onze bevrijders niet
Zij hebben gezorgd voor onze vrijheid
Het is bijzonder dat zij hun leven gaven
Voor ons nu
Het is bijzonder 80 jaar in vrijheid
Maar vrijheid is niet gewoon
Met oorlog los je niets op
Heb je een ruzie los het op
Voor dat het oorlog wordt
En je weer moet vrezen

En dan moet zeker nog vermeld worden dat onze burgemeester Hans Janssen als speciale gast uit Oisterwijk gekomen was om deze gebeurtenis bij te wonen. Het was een mooie herdenking die veel indruk bij de leerlingen maakte.

MH