De Hoed van Goudriaan
De gegijzelden van Haaren hadden binnen het prikkeldraad veel vrijheid. Er waren mogelijkheden om te sporten, te tuinieren, bridgen en lezingen houden. Ook werden er cabaretavonden georganiseerd. Op 2 oktober 1942 werd het lied ‘De hoed van Goudriaan’ ten gehore gebracht1. Professor dr. Jan Goudriaan had binnen het kamp een bijzondere plaats. Hij was namens de gijzelaars de afgevaardigde, die de contacten met de Duitse kampcommandant Heinrich Wacker onderhield. Bij het lied, dat we als een soort hommage aan de, zo blijkt uit de tekst, wel van een jenevertje houdende Goudriaan moeten zien, staat vermeld dat het gezongen moest worden op de melodie van het Napolitaanse ‘O Sole Mio’. Er staat niet bij vermeld wie deze kampvariant schreef.1
De Hoed van Goudriaan
I
De zonne glimlacht,
Met gouden stralen,
In zachte kleurenpracht,
Op berg en dalen,
Dit volvet landschap,
Is de hoed van Goudriaan,
Hij glimt en blinkt als een zwarte Moriaan.
Refrein:
O Hoed van Goudriaan,
Jij bent zo vettig,
Jij wuift en wappert in gang en laan,
Jij bent de Ster van Haaren,
Die ons ermee naar huis geleidt.
II
Ondanks de oudheid,
En seniele vormen,
Bedekt hij wijsheid
In geruchten-stormen
Des dragers ogen, kunnen ’t niet verhelen
Dat hij van tijd tot tijd wel Bols wil stelen
Refrein:
III
Gij Hoedendrager,
Gij Baas der Bazen,
Gij Wacht-belager,
De Schrik der Dwazen.
Wij zijn U dankbaar voor al het sjouwen
In onze binnen prikkeldraadse gouwen
Refrein:
Noten
- Het lied werd opgenomen in een schrift met liederen en gedichten uit de nalatenschap van gijzelaar Leon Hameleers. Daaronder zijn ook meerdere cabaretteksten. De meeste vermelden een auteursnaam, dit lied ‘De Hoed van Goudriaan’ echter niet. Dit artikel werd eerder gepubliceerd in de Gedenk! 19(januari 2019)3, p. 20.
- De tekening werd opgenomen in het receptieschrift dat gemaakt werd ter gelegenheid van het 25-jarig ambtsjubileum van Leon Hameleers op 2 augustus 1942.Zie hiervoor de Nieuwsbrief Gedenkplaats Haaren 18(voorjaar 2017)1, p. 16-20.
Marc Hameleers